Савол: Бенамознинг қилган яхши ишлари қабул бўлмайдими?
Жавоб: Ҳар бир Мусулмон модомики имонига ширк қўшмас экан, унинг қилган яхши ишлари беҳуда бўлмайди. Қилинган савобли ишлар фақат ширк амали туфайлигина йўқ бўлиб кетади. Бу ҳақда шахсан Муҳаммад алайҳиссалом ҳам ва ундан олдинги Набийлар ҳам огоҳлантирилган. Аллоҳ таоло шундай марҳамат қилади:
وَلَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ
“(Эй Муҳаммад) Сенга ҳам сендан олдинги Набийларга ҳам шу нарса аниқ билдирилдики: “Агар ширк амалини қилсанг, қилган ишинг беҳуда бўлиб кетади (ҳавога учиб кетади) ва бор бутини йўқотганлардан бўлиб қоласан!” (Зумар 39/65)
ذَٰلِكَ هُدَى اللَّـهِ يَهْدِي بِهِ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۚ وَلَوْ أَشْرَكُوا لَحَبِطَ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ
“Бу Аллоҳнинг ҳидояти бўлиб, у билан бандаларидан муносиб билган кишиларни ҳидоят қилади. Агар улар (аввалги оятларда исми айтилган 18 та набий ва бошқа набийлар) ширк амал қилганларида эди, қилган амаллари йўқ бўлиб кетар эди.” (Анъом 6/88)
مَن كَانَ يُرِيدُ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا وَزِينَتَهَا نُوَفِّ إِلَيْهِمْ أَعْمَالَهُمْ فِيهَا وَهُمْ فِيهَا لَا يُبْخَسُونَ أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ لَيْسَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ إِلَّا النَّارُ ۖ وَحَبِطَ مَا صَنَعُوا فِيهَا وَبَاطِلٌ مَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ
“Ким (фақат) шу ҳаёти дунёни ва унинг зеб-у зийнатларини истайдиган бўлса, уларга қилган амалларини (натижасини) шу дунёда тўлиқ қилиб берамиз ва улар бу дунёда зиён кўрмайдилар. Ундай кимсалар учун охиратда дўзах ўтидан ўзга ҳеч қандай насиба йўқ. Уларнинг бу дунёда қилган барча яхшиликлари йўқ бўлиб кетади ва қилиб ўтган амаллари фойдасиздир.” (Ҳуд 11/15-16)
Аллоҳ таоло савоб ишларни қилишга, ёмон ишлардан тийилишга буюрган. Ширкдан бошқа амаллар қилинган савобли ишларни бутунлай йўққа чиқариб юбормайди. Савоб иш қилганга савоби, гуноҳ иш қилганга эса гуноҳи бор. Ҳатто Муҳаммад алайҳиссалом ҳам бу ҳақда қаттиқ огоҳлантирилганидан кейин, биз у ширкдан қанчалик узоқ бўлиб эҳтиёт бўлишимиз кераклиги ойдек равшан бўлмоқда. Бенамозлик мушриклик эмас. Бенамозлик – Аллоҳни билиб туриб, Унга ишониб туриб уни айтганларини бажармаслик, нонкўрлик, Аллоҳни амрини писанд қилмаслик бўлади. Ўзини дунёвий ишларини биринчи ўринга қўйиб, Намозга вақт ажратмаётган киши – ўзини истакларини Аллоҳни истагидан устун қўйган ва биринчи ўринга қўйган бўлади. Намоз ҳеч қандай сабабга кўра ҳам тарк қилиниши асло мумкин бўлмаган инсоний вазифадир.
