Мушрик – шерик қилувчи дегани. Шериклик эса энг ками икки киши ўртасида бўлади. Мушрик учун буларнинг биринчиси доимо Аллоҳдир. Унинг мушрик бўлиши – Аллоҳга хос бўлган хусусиятларни баъзисига бошқа бир борлиқлар ҳам эга деб билиши сабаблидир.
Ҳеч ким ширк амалини тўғри экани ҳақида етарли бир исбот-далил келтира олмайди. Аммо Аллоҳга яқин экани ва маънавий ёрдам бера олишига ишонтирилган кишилар атрофида катта бир жамоа пайдо бўлади. Уларнинг ёнида бўлганлар, қандайдир бир фойда кўриши мумкин. Зотан уларни бу жойга жамлаган нарса ҳам айнан ўша манфаъатдир. Бу оят шунга ишорат қилмоқда:
وَقَالَ إِنَّمَا اتَّخَذْتُم مِّن دُونِ اللَّهِ أَوْثَانًا مَّوَدَّةَ بَيْنِكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ثُمَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكْفُرُ بَعْضُكُم بِبَعْضٍ وَيَلْعَنُ بَعْضُكُم بَعْضًا وَمَأْوَاكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُم مِّن نَّاصِرِينَ
“(Иброҳим) деди: «Сизларни бу бутларга сиғинишингизни сабаби; дунё ҳаётида ўртангизда бирлик-биродарлик бўлиши учундир, холос. Қиёмат куни эса, бирингиз бошқангизни кўришни ҳам хоҳламайди, ҳар бирингиз бошқа бирингизга ташланади. Борадиган жойингиз оташдир. Сизга ёрдам берадиган ҳам бўлмайди.»
(Анкабут 29/25)
Булар (ширк амлини тарғиб қилувчи сохта тариқат аъзолари) дин номи остидаги бир манфаатга асосланган ташкилотга аъзо бўлиб қолганини фарқига бормайдилар. Лекин эртага қиёмат куни Аллоҳга қараб шундай деёлмайди:
أَوْ تَقُولُواْ إِنَّمَا أَشْرَكَ آبَاؤُنَا مِن قَبْلُ وَكُنَّا ذُرِّيَّةً مِّن بَعْدِهِمْ أَفَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ الْمُبْطِلُونَ
«…Аввалдан ширк қилиб келганлар бизларни ота-боболаримиз эди, биз улардан кейин келган насл эдик. Ўша ботил ишга қўл урганларни қилмишини деб бизларни ҳалок қиласанми?» ( Аъроф 7/173)
Сохта тариқат пешволари ўз муридларини ўзларининг хаёлий тушунчаларига асосланган ёки турли-туман ёлғон-елпи афсоналари ва сафсаталари билан Аллоҳни розилигига эришасизлар, деб алдаб овунтириб юришади. Ўзлари тўқиб чиқарган турли ибодатлар ва амалларни диндан деб тарғиб қиладилар. Натижада, ўзлари ҳам инсонларни ҳам Аллоҳни динидан узоқлаштириб юборадилар ва диндаги холислик ўртадан ғойиб бўлади.
Ширкка қўл урадиган диндорларнинг барчаси Аллоҳга яқинлашиш энг асосий мақсади эканини айтади. Бу ҳақида Аллоҳ таоло шундай марҳамат қилади:
أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ
“Билинки, Аллоҳнинг дини холис диндир. Аллоҳдан аввал авлиёга сиғиниб олганлар: «Улар бизни Аллоҳга яна-да кўпроқ яқинлаштирсин, деб уларга ибодат қиламиз холос», дейишади” (Зумар 39/3)
Аллоҳни ва Унинг амрини қўйиб ўз пирларини ўзларига илоҳ қилиб олганлар асло нажот топмайдилар. Умутманг, Аллоҳга ва Унинг розилигига эришиш учун Аллоҳ буюрган ишларни қилиш керак.
