وورد في هذا ما رواه مسلم في صحيحه عن جابر رضي الله عنه صلى الله عليه وسلم أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال في خطبة الوداع يوم عرفة « تَرَكْتُ فِيكُمْ مَا لَنْ تَضِلُّوا بَعْدَهُ إِنِ اعْتَصَمْتُمْ بِهِ كِتَابَ اللَّهِ. وَأَنْتُمْ تُسْأَلُونَ عَنِّى فَمَا أَنْتُمْ قَائِلُونَ ». قَالُوا نَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ وَأَدَّيْتَ وَنَصَحْتَ. فَقَالَ بِإِصْبَعِهِ السَّبَّابَةِ يَرْفَعُهَا إِلَى السَّمَاءِ وَيَنْكُتُهَا إِلَى النَّاسِ « اللَّهُمَّ اشْهَدِ اللَّهُمَّ اشْهَدْ »
Имом Муслимнинг ҳазрати Жобирдан қилган ривоятига кўра, Аллоҳнинг Элчиси (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) Арафа кунги видолашув хутбасида шундай деди: “Сизларга шундай бир нарса ташлаб кетяпманки, уни маҳкам ушласангизлар, ундан кейин асло адашмайсизлар, у Аллоҳнинг Китобидир. Сизлардан мен ҳақимда сўралганда нима дейсизлар? деди. Саҳобалар айтдиларки: «Ҳақиқатда сиз (Аллоҳнинг китобини) етказганингизга, (ўз вазифангизни) адо этганингизни ва (бизларга бу динга) насиҳат қилганингизга гувоҳлик берамиз.» Шунда Аллоҳнинг Элчиси кўрсатгич бармоғини осмонга кўтарди ва инсонларга ишора қилиб: «Аллоҳим, Ўзинг гувоҳ бўл! Аллоҳим, Ўзинг гувоҳ!» деди.”
Саҳиҳи Муслим, Ҳаж 19,147-(1218), Абу Довуд, Сунан, Маносик, 1905, Ибн Можа, Сунан, Маносик 84 (3074).
