عَنِ النُّعْمَانِ بْنِ بَشِيرٍ، قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَلَى الْمِنْبَرِ: « مَنْ لَمْ يَشْكُرِ الْقَلِيلَ، لَمْ يَشْكُرِ الْكَثِيرَ، وَمَنْ لَمْ يَشْكُرِ »النَّاسَ، لَمْ يَشْكُرِ اللهَ. التَّحَدُّثُ بِنِعْمَةِ اللهِ شُكْرٌ، وَتَرْكُهَا كُفْرٌ، وَالْجَمَاعَةُ رَحْمَةٌ، وَالْفُرْقَةُ عَذَابٌ
Башир ўғли Нўмондан ривоят қилинади: Набий алайҳиссалом минбарда туриб шундай деди: “Озига шукр қилмаган – кўпига ҳам шукр қилмайди. Инсонларга миннатдорчилик билдирмаган – Аллоҳни берган неъматларини қадрига етмайди. Аллоҳнинг неъматидан чиройлик фойдаланиш шукрдир, уни тарк этиш эса нонкўрликдир. Бирлашишлик раҳмат/яхшиликдир, айрилиш/бўлинишлик эса азобдир/давомли қийноқдир.” (Муснад, Имом Аҳмад, 18449)
(الجماعة калимаси – иттифоқ этиш, ҳаммаси бир бўлиб бир иш устида тўпланиш, бирлашиш маъносини англатади. Бунинг очиқча маъноси – инсонларнинг тилларида жуда машхур бўлган “Умматимнинг ихтилофи раҳматдир” деган сўзга қаршидир. Чунки, «Умматимнинг ихтилофи раҳматдир» деб машхур бўлиб ва ҳадис деб билинган сўз, бундай лафз билан ким тарафидан ривоят қилингани ҳам маълум эмас.)
